I wonder... Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik bij een hek naar een plein stond te kijken. Naast mij zag ik twee zwarte voetjes op het hek balanceren. Ik keek omhoog, het was een jongetje. Hij zag eruit of hij dat jaar nog geen douche had gezien. Een jaar of 7. Hij was samen met een vriendje.
Ik vroeg of hij honger had. Hij verstond mij niet. Ik maakte het gebaar of hij wilde eten. Hij knikte duidelijk ja. Als we op reis zijn in landen waar ze het niet zo breed hebben nemen we altijd het overgebleven eten mee uit het restaurant.
Dit keer rauwkost salade en twee stukken pizza. Ik gaf het tasje aan hem. Wijzend naar hem en zijn vriendje dat hij het wel moest delen. Hij maakte een van de foliepakketjes open. Hij rook aan de komkommerstukjes en andere groente net of hij het nog nooit gegeten had. Hij was zo blij!
I wonder.. Hoe het met de straat kinderen is, die ik afgelopen zomer in Skopje heb ontmoet. Nu het ook in Macedonië stil op straat is.