Vandaag is het wereld zwerfdieren dag. Het is je waarschijnlijk niet ontgaan dat ik een groot hart voor dieren heb.
Als ik op reis ben heb ik altijd een zakje voer bij mij voor de zwerf katten en -honden. Het liefste zou ik ze allemaal willen redden maar dat gaat natuurlijk niet. Ik probeer ze wel een mooie dag te geven. En geef ze altijd een naam.
Bobbie Marley kwam ik op straat tegen in Ohrid. Een klein hondje onder de klitten. Het waren net dreads, vandaar ook zijn naam. Ik heb hem opgepakt en mee genomen naar het appartement. Daar naar binnen gesmokkeld want er mogen geen dieren het appartement in. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid voor het goede doel mag wel, toch?
Naast de knuffels en het eten heb ik zijn vachtje helemaal ontdaan van klitten. Hierna viel hij in slaap op de koele stenen vloer. Uitgerust ging hij weer op pad. In de avond zagen we hem nog door de grote winkelstraat lopen. Fier met zijn kopje omhoog zijn klitvrije vachtje te showen.
Deze mooie dag zal ik nooit vergeten. Ook kan ik niet vergeten dat ik hem waarschijnlijk nooit meer zal zien. Het liefst had ik hem in mijn koffer gestopt en mee genomen naar Nederland. De winters zijn zwaar in Macedonië. Ik zag nooit de honden van het jaar ervoor. Dat heb ik eens nagevraagd aan een Nederlands sprekende kapitein. De dieren overleven vaak de winter niet of worden vergiftigt.... Arme Bobbie Marley. Het gaat mij aan het hart. Maar ik laat je niet zitten met zo'n triest verhaal. Nu een paar jaar later zijn er verschillende opvangen en mensen die hulp bieden aan zwerfdieren in Macedonië. Gelukkig!
Fijn dat ik hier in Gouda wel er wat mee kan. Samen met de stichting zwerfkat die hulp biedt met vangkooien en medische hulp. Zwerfdieren die hulp nodig hebben weten mij altijd wel te vinden. Ik heb er een magneetje voor lijkt wel. Net of ze het weten. Ik vind het fijn om te helpen en ze een beter leven te bieden.
Ook meehelpen?
Gastgezin worden voor Oekrainse gevluchte huisdieren